SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA
Celebracja sakramentu małżeństwa – w obrządku łacińskim małżeństwo między dwojgiem wierzących katolików jest zazwyczaj zawierane podczas Mszy świętej, ze względu na związek wszystkich sakramentów z Misterium Paschalnym Chrystusa. W Eucharystii urzeczywistnia się pamiątka Nowego Przymierza, przez które Chrystus na zawsze zjednoczył się z Kościołem, swoją umiłowaną Oblubienicą, za którą wydał samego siebie. Słuszne jest zatem, by małżonkowie przypieczętowali swoją zgodę na wzajemne oddanie się sobie przez dar własnego życia, jednocząc się z ofiarą Chrystusa za Kościół, uobecnioną w Ofierze eucharystycznej, i przyjmując Eucharystię, ażeby skoro spożywają to samo Ciało i tę samą Krew Chrystusa, „tworzyli jedno ciało” w Chrystusie. Przyszli małżonkowie powinni więc przygotować się do celebracji swych zaślubin przez przyjęcie sakramentu pokuty.
Łaska sakramentu małżeństwa – „Małżonkowie chrześcijańscy we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar Ludu Bożego” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium 11). Właściwa łaska sakramentu małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków i dla umocnienia ich nierozerwalnej jedności. Przez tę łaskę „podtrzymują się wzajemnie… z pomocą wiernej miłości, a przyjmowanemu z miłości do Boga potomstwu wpajają chrześcijańskie nauki i ewangeliczne cnoty” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 41). Źródłem tej łaski jest Chrystus. „Jak bowiem niegdyś Bóg wyszedł naprzeciw swojemu ludowi z przymierzem miłości i i wierności, tak teraz Zbawca ludzi i Oblubieniec Kościoła wychodzi naprzeciw chrześcijańskim małżonkom przez sakrament małżeństwa” (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 48), pozostaje z nimi, daje im moc pójścia za nim i wzięcia na siebie swojego krzyża, podnoszenia się po upadkach, przebaczania sobie wzajemnie, wzajemnego noszenia swoich ciężarów (Por. Ga 6, 2). Pomaga im, by byli „sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej” (Ef 5, 21) i miłowali się miłością nadprzyrodzoną, delikatną i płodną.
Dobra i wymagania miłości małżeńskiej – „Miłość małżeńska zawiera jakąś całkowitość, w którą wchodzą wszystkie elementy osoby – impulsy ciała i instynktu, siła uczuć i przywiązania, dążenie ducha i woli. Miłość zmierza do jedności głęboko osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było tylko jedno serce i jedna dusza. Wymaga ona nierozerwalności i wierności w całkowitym wzajemnym obdarowaniu i otwiera się ku płodności. Jednym słowem chodzi o normalne cechy charakterystyczne dla każdej naturalnej miłości małżeńskiej, ale w nowym znaczeniu, gdyż sakrament nie tylko je oczyszcza i wzmacnia, ale wynosi tak, że staje się wyrazem wartości prawdziwie chrześcijańskich” (Jan Paweł II, adhort. apost. Familiaris consortio, 13).
Jedność i nierozerwalność małżeństwa – miłość małżonków ze swej natury wymaga jedności i nierozerwalności ich osobowej wspólnoty, która obejmuje całe ich życie: „A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało” (Mt 19, 6) (por. Rdz 2, 24)”, „powołani są do ciągłego wzrostu w tej komunii przez codzienną wierność małżeńskiej obietnicy obopólnego całkowitego daru” (Jan Paweł II, adhort. apost. Familiaris consortio, 19). Ta wspólnota ludzka jest potwierdzona, oczyszczona i dopełniona przez jedność w Jezusie Chrystusie, udzieloną przez sakrament małżeństwa. Pogłębia się ona przez życie wspólną wiarą i przez wspólne przyjmowanie Eucharystii. „Przez równą godnośc osobistą kobiety i mężczyzny, która musi być uwzględniona przy wzajemnej i pełnej miłości małżonków, ukazuje sie także w pełnym świetle potwierdzona przez Pana jedność małżeństwa” (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 49). Poligamia jest przeciwna równej godności i miłości małżeńskiej, która jest jedyna i wyłączna.
- Termin ślubu:
Należy zarezerwować w kancelarii parafialnej co najmniej na 6 miesięcy, przed planowaną jego datą (rezerwacje ślubu na kolejny rok przyjmujemy od końca listopada poprzedniego roku).
- Kandydaci do sakramentu małżeństwa:
Zgłaszają się w kancelarii parafialnej, w celu spisania protokołu 3 miesiące przed planowaną datą ślubu (termin ten należy uzgodnić telefonicznie).
- Do spisania protokołu narzeczeni przynoszą następujące dokumenty:
– dowody osobiste;
– świadectwa chrztu św. z wpisem o bierzmowaniu; jeżeli chrzest miał miejsce poza parafią, w której planuje się ślub; dokument ten nie może być datowany wcześniej niż 6 miesięcy od planowanej daty ślubu;
– świadectwa katechezy z ostatniej klasy szkoły średniej;
– jeżeli narzeczeni mieszkają poza parafią planowanego ślubu, należy uzyskać zgodę proboszcza (jednego z kandydatów) na spisanie protokołu i pobłogosławienie małżeństwa;
– potwierdzenie udziału w naukach przedmałżeńskich wraz z zaświadczeniem o odbyciu spotkań w Katolickiej Poradni Życia Rodzinnego (dokumenty te można donieść w terminie późniejszym);
– potwierdzenie zawarcia małżeństwa w USC (chyba, że planowany jest tzw. ślub konkordatowy);
– w przypadku wcześniej zawartego związku cywilnego i rozwodu, należy dostarczyć sentencję rozwodową (wyrok rozwodu z Sądu Cywilnego);
– w przypadku wdowy/wdowca świadectwo śmierci wydane przez parafię, w której odbył się pogrzeb zmarłego współmałżonka.
- Po spisaniu protokołu:
– w przypadku małżeństwa konkordatowego, narzeczeni donoszą zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego stwierdzające stan wolny narzeczonych oraz dokumenty do ślubu konkordatowego. Dokumenty te są ważne 6 miesięcy od dnia ich pobrania z USC. Można je otrzymać w dowolnym USC na terenie Polski /niezależnie od miejsca zamieszkania i zameldowania/;
– składając powyższe dokumenty narzeczeni podają imiona i nazwiska 2 świadków;
– zapowiedzi przedślubne – potwierdzenie wygłoszenia zapowiedzi.
- W przypadku narzeczonych spoza tutejszej parafii:
– wcześniej rezerwują termin udzielenia ślubu,
– wszystkie formalności przedślubne załatwiają w parafii swojego miejsca zamieszkania,
– najpóźniej na 2 tygodnie przed planowanym ślubem narzeczeni donoszą tzw. Licencję, będącą podstawą zawarcia sakramentu małżeństwa w tutejszej parafii;
– dokumenty do ślubu konkordatowego (jak w punkcie 4).
- W dniu ślubu świadkowie przynoszą do zakrystii:
– swoje dowody osobiste;
– kartki potwierdzające spowiedź narzeczonych;
– obrączki narzeczonych.